De kunstenaar heeft zelf een selectie gemaakt. De tekeningen zijn in zes groepen verdeeld, zonder daarbij de chronologie te hanteren. Oorspronkelijk wilde de kunstenaar katheders opstellen waarop de bezoekers die in zijn werk geïnteresseerd waren de werken konden bekijken. Het doet niets af aan de presentatie, zoals die nu te zien is. Deze bestaat uit de groepen: Organisch, Mythologische serie, Elementair, Ruimtelijk, Tekens, Recent en Verkavelingen, een voor Servie Janssen open en ontvankelijke situatie waarin hij met plezier kon reflecteren.

In deze vrijheid ontstond het werk dat zich moeilijk laat definiëren. Tekenen, één van de aspecten van zijn kunstenaarschap, heeft te maken met gevoelens, met intuïtie, denkbeelden, concepten, met ervaringen etc. Als sporen van zijn leven lagen ze meestal op een steeds maar groeiende stapel opgeslagen. Los van vele verwijzingen o.a. naar de Kamasutra, nomadische tartaren, semantiek, natuur, vormonderzoek, dichters, liefde architectuur, mathematiek, filosofie, hebben de bladen een eigen beeldende kracht. Soms opgebouwd uit vorige tekeningen als bij een collage.

De in deze presentatie aangebrachte verticaliteit stut de boven elkaar gehangen werken. Wonderlijk heterogeen en tegelijkertijd zuiver is deze indeling in groepen. Een geschilderde huid, symbolisch, rudimentair dan weer de visueel waarneembare werkelijkheid, steeds als onderdeel van een proces. Servie noemt zich geen tekenaar, maar iemand die ook tekent. De tentoonstelling in Virtu IBK, is een fraai conglomeraat met sporen van een niet te omschrijven totaal.   

Jan van Krieken, 1986