Un Coup de Dés…

1. Aanhef van de tekst en bladzijde 1

Een worp dobbelstenen zal nooit zelfs niet gegooid onder eeuwige omstandigheden in de diepte van een schipbreuk

Er in slagen de kans uit te schakelen

(Laatste vier pagina’s van Un coup de dés (bladzijden 17, 18, 19, 20)

NIETS van de gedenkwaardige strijd waarvan de afloop zich voltrok

met een kans van 0,0 op menselijk resultaat

ZAL HEBBEN PLAATSGEVONDEN een simpel heuveltje spreidt afwezigheid uit DAN DE PLAATS

laag onbeduidend gekabbel om de lege daad te verstrooien die anders abrupt door zijn leugen de ondergang zou hebben aangesticht

in deze streken van het onbekende waar elke werkelijkheid zich ontbindt BEHALVE in de hoogte MISSCHIEN even ver als een plek

samenklinkt generzijds

buiten het belang dat daaraan wordt toegeschreven

In het algemeen langs deze schuinte, volgens die mindering van lichten in de richting van dat moet het Zevengesternte zijn en het Noorden EEN CONSTELLATIE

Koud van vergeten en onbruik maar niet zo dat ze niet opsomt op een of ander open en hoger oppervlak de opeenvolgende schok sterrengewijs van een afrekening die zich voorbereidt

wakend twijfelend wentelend schitterend en overdenkend

alvorens te eindigen op een allerlaatste punt dat haar wijdt

Elke Gedachte zendt een worp van de Dobbelsteen uit

III. De teerling wordt geworpen Parafrase: Je hoopt dat er een keer een gunstige constellatie optreedt. BINGO. Op die cijfercombinaties zat je te wachten. De werkelijkheid is sterker en macroscopisch: altijd zal er Constellatie optreden, reken daar maar op (anders lukt er niets). Maar… je kunt het niet programmeren. HET moet ongedwongen verschijnen, zodat je er ook zelf door verrast bent. Ieder zijn eigen constellatie, bij wijze van spreken. Maar daar blijft het niet bij. Op alle niveau’ s van bestaan doet zich dit fenomeen van HET voor. DAT het er is geldt voor alles. Wanneer het menselijk subject de worpen van de dobbelsteen in zijn/haar leven overziet en de balans opmaakt legt ieder een eigen accent: dáár ging het om (of dáár ging het mis). Vanuit deze subjectieve algemeen geldige C (onstellatie) wordt het gebeurde beoordeeld en in een verhaal (van toen en toen, en waarom en daarom) gerangschikt. Ook de tekst van Un coup de dés laat zich verstaan uit het constellerende slotgedeelte, waarin gesteld wordt: er zouden eigenlijk teksten moeten zijn die het lukkende Zenit van bestaan als de maatstaf nemen.

Je ziet het, zulke teksten zijn er.

Eldert Willems
(1923-2012)