DE KUNSTENAAR EN ZIJN COLLECTIE-HENRI ROQUAS & CECILIA PAULUSSEN   Maandag 28 oktober, 17.00 uur opent in de kunstenaarssociëteit Arti et Amicitiae, Rokin 112, Amsterdam, de tentoonstelling: “DE KUNSTENAAR EN ZIJN COLLECTIE – HENRI ROQUAS & CECILE PAULUSSEN” – ‘Waar haalt de aarde het voedsel vandaan?’ Franz Kafka: ‘Onderzoekingen van een hond.’ – gelegenheid om met mij en mijn werk persoonlijk kennis te maken.   Dr. Christa Stevens, specialist in de interculturele literatuur wetenschappen en verbonden aan de Universiteit van Leiden zal de tentoonstelling inleiden.   Er zullen werken te zien zijn van: Servie Janssen, Hreinn Fridfinnsson, Maria Sérébriakova, Keiko Sato, Floor van Keulen, Frans Budé,  Henk Visch, Sigurdur Gudmundsson, Andrej Roiter, Walter Dahn, Wouter van Riessen, Glen Baxter, Joseph Semah, Dokoupil, naast werken van ondergetekende.   De getoonde werken zijn eveneens afkomstig van de collectie van Cécilia Paulussen. Met Cécilia Paulussen begon ik in 1993, precies twintig jaar geleden, in Amsterdam, Ultima Thule*Galerie voor de Kunst van de Maal-Tijd.   Op de expositie is tevens beeldmateriaal te zien van mijn culinair-archeologische projecten en van de expeditie die ik ondernam naar het Turkanameer in Noord-Kenya, bij de Ethiopische grens, en van het onderzoek dat ik daar deed.   Het Turkana Bassin is één van de twee locaties in de wereld met de titel ‘Wieg van de Mensheid’. Hier ontstond, twee miljoen jaar geleden, Homo ergaster/erectus.   Het culinair-archeologisch onderzoek dat ik er deed betreft de ontdekking van het vuur om voedsel te koken door Homo ergaster, en dat zijn weerslag verkrijgt in het project ‘Het Brandende Braambos en de Kokende Apin of Het Allereerste Warme Maal.’ Een tweede onderzoek betreft de vondst van een Homo ergaster die 1,7 miljoen geleden stierf aan een overdosis vitamine A. Dit onderzoek verkrijgt zijn weerslag in het project ‘De Honger van een MidasEva of Zijn Walvissen religieus? De Laatste Maaltijd van de Eerste Mens.’ Beide onderzoeken zullen worden opgenomen in het boek ‘Honger. Een Geschiedenis van de Kokende Mens’ dat in de vorm van een reisverslag  een overzicht biedt van mijn werk als culinair archeoloog en de kunstzinnige grondslag ervan, de Kunst van de Maal-Tijd’.   Met mijn foto’s van de El Molo, de enige van alle stammen in het Turkana Bassin die leeft van visvangst, vraag ik aandacht voor de ecologische- en humanitaire ramp die zich in dit woestijngebied aan het voltrekken is en die in het wereldnieuws volkomen aan de aandacht ontsnapt. Dit gebied staat op de drempel van een dramatische transformatie. Enerzijds als gevolg van de bouw van een dam in Ethiopië in de rivier de Omo, de rivier die het visrijke Turkanameer van water voorziet – het meer stevent onafwendbaar af op uitdroging. Anderzijds als gevolg van de ontdekking van de aanwezigheid van olie. Voor de huidige bewoners, zowel de Massaï als de El Molo, zal in het nieuwe Turkana Bassin geen plaats meer zijn.