De veelzijdigheid van de kunstenaar (in de loop der jaren kwam hij naar voren als schilder, performancekunstenaar, organisator van tentoonstellingen), laat zich nog enigszins onder één noemer brengen dankzij een constante tekeningenproductie. Een immense stapel tekeningen uit de laatste 10 jaar werd recent doorgewerkt, ten behoeve van een publicatie (in samenwerking met H.C. Boekraad) die uiteindelijk op een lange baan moest worden geschoven.

Maar de ordening die bij het napluizen van de tekenactiviteiten werd aangebracht, was in elk geval een bruikbaar uitgangspunt voor een tentoonstelling. Een veertigtal tekeningen ondergebracht in zes rubrieken, hangt nu te kijk in kunstenaarsruimte Virtu IBK, Pijkestraat 4 in Nijmegen.

De aangebrachte ordening moet opgevat worden als een reflectie achteraf op wat verder in alle spontaniteit op papier gezet werd. De behoefte om alles in een systeem onder te brengen geldt als een nieuwe creatieve daad ten opzichte van het eigen handelen. De tekeningen zijn op dit moment niet langer doel op zichzelf, maar een aanleiding. Wie met Servie Janssen in een gesprek gewikkeld raakt, kan zich wellicht gekweld voelen door diens drang tot systematiseren. Het is een kunstbeschouwing die in het eigen verhaal telt.

De aangebrachte opzet weerhoud je er in eerste instantie van, wat je ziet ook afzonderlijk te waarderen. Maar evengoed: wat zich aandient aan kwaliteit is telkens verbluffend. Het tekenwerk  
raakt je door de zorgvuldige afweging van de gepresenteerde beelden. Er is sprake van een voortdurende evenwichtig beeld. Elke tekening draagt iets van een volmaakte harmonie in zich. Maar verrassend is tegelijkertijd, hoe die harmonie zich in het totaal van de presentatie opdringt.

De presentatie binnen zes groepen heeft het voordeel dat er een ordening naar tijd is aangebracht. Wie van daaruit het geëxposeerde geheel overziet, bemerkt dat er sprake is van een overgang van het tekenachtige naar het schilderachtige aspect. Heel recent evenwel is er weer sprake van een ombuiging naar de tekenkunst zelf.

K. Tuitjer, 21 9 1985